Bırak Mahmut baba bırak bu ayakları
Erkenden koydun gittin bizleri
Avlulu mahellemizin güzide insanı
Kubbealtı sakinleri ağlar arkandan
Yas tutar kimisi, kimisi mahzun bakar
Cenazen dolaştı tüm mahallede
Son kez vedalaştın bizlerle
Sana son kez selam verdim
Son kez ardından el salladım
Ağlamaktan heba olmuş yüreğim
Gider tabutun cenaze aracında
Gelmekte tüm Kubbealtı
Mezarlığa akın akın
Hücum ederek gelmekte
Küreği verdiler nasırlı elime
Ellerim ilk defa tutamadı küreği
Mezarının içine bodoslama girdi
İlkokuldan soınra hep elim kürek tuttu benim
Sen ölünce toprak atamayacak kadar acizdiler
Ben Sana toprak atamadım Mahmut baba
Kubbealtına dönünce her yer sessiz
Herkes sus pus oldu sensiz
Kahvenin üstüne düşen ulu çınarın gölgesi
Oturduğun yere düşmemiş
Sen gidince çınar bile küsmüş
Mahmut baba bırak bu ayakları
Zamansız gidişin bizi perişan etti
Biz senin evlatların, kardeşlerin, bacıların
Sen bu mahallenin her şeyiydin
Ölmek zor bir şey değil aslında
Bir başlangıç bizler için
Ayrılığın o keskin acısı olmasaydı
Yüreğimizde sonsuza dek sızlatan
Ölüm hakkında güzellemeler yazardım bu satırlarda
Sen de okurdun belki Mahmut baba

Ahmet YOLDAŞ İZMİR



04/03/2025