1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
3245
Okunma
Hayallerimiz vardı
Kağıttan gemiler yapardık
Hepsini içine koyup
Uzak diyarlara yolladık
Yaşım oldu yirmiiki
üzerimde hala hantal çocukluk
körebe oynuyor hayat
yokluk üstüne yokluk
hep kör olan ben oluyorum
kaybeden ben
görmüyorum ama koşuyorum
hayat bu yolu uzun
en sonunda yoruluyorum
kalbim çıkacak yerinden
soğuk ayaklarımı uyuşturuyor
ve sen geliyorsun aklıma
o an rüyadan uyanıyorum
Cevap Yaz