Rüya
Hayallerimiz vardı
Kağıttan gemiler yapardık Hepsini içine koyup Uzak diyarlara yolladık Yaşım oldu yirmiiki üzerimde hala hantal çocukluk körebe oynuyor hayat yokluk üstüne yokluk hep kör olan ben oluyorum kaybeden ben görmüyorum ama koşuyorum hayat bu yolu uzun en sonunda yoruluyorum kalbim çıkacak yerinden soğuk ayaklarımı uyuşturuyor ve sen geliyorsun aklıma o an rüyadan uyanıyorum |