Bir iki mısra karalasam
Resmini çizsem zamanın
İçinde kaç mana, yol olur
Sonra edebiyat mı, isyanlı deyişlerimi
Yada olmadı sil, yak, at demelerim
Hangi Şiire kanat takacak bir daha yüreğim
Realkarnasyonel düşünceler takılır zihnime
Birden duraklar kuantumun doğumu
Sonra ruhumu tararım bir psikolog edasıyla
Amman bırak bu felsefeleri diyorum
Derken demezlerde duruyorum
Alıyorum kalemi elime
Elim artık bir yabancı yüreğime
Bom boş sokakları
Ne bir miting var
Nede kavga patırtı
Terkkedilmiş koca bir ülke misali
Belkide Sahra demeliydim
Monolog iç sesime kulak kabartarak
Sahi herkes nerede
Nerede o aldatıcı parıltılar, kakabalıklar
Sanırım yanlızlıklarımda yanlızlaştı
Şikayetçite değilim hane
Ama yazılmalı şiir
Şiir bulmalıyım yüreğimin o derin mağaralarında
Bulupta çıkarmalıyım
Yalın ayaklarına takmalıyım çoçukların
Çiçeklerin derdini anlata bilirim belki
Belkide canlılığın canımda taşıdığım doluluklarını
Ama bütün raflarlarımda gizem
Mürekkebim perdeli
Hayyamı fazlamı dinledim ne
Neyse uzatmiyim zihnin damarlarında dolanırken
Bir labirentinden sızıp kalbine selamlarımı fısıldıyorum
Belki tekrar başa alırsın şiiri ve dinlersin
Bu aslında bir benlik bensizliği..

M. SERİNKAYA