Kar sarıyor bedenimi
Tatlı ve ılık üşüme parmaklarımda
Kayıp hafızamı arıyorum bir an
Bir an yüreğimin ankasında ki suskunluk
Sonra bulut örtmüş güneşi
Karanlıkla ne ara böyle dost olduk
Karla yoldaş
Yanlızlıkla ahpaplık
Zaman kendini astı
Ölüm evrim teorsinde kaldı
Diyalektik diz çöktü
Sonsuzluk: başa, sona saran filme dönüştü
Sorular cevapları
Cevaplar soruların kollarında kaldı
Mürekkep kustu kalemi
Kırıldı silgi
Kağıdın anlam arayışı koyuldu yola
Kar sarıyor bedenimi
Dağlar ıssızlığa gömüldü
Ardımda izler sürükleniyor
Geçmiş diyor
Geçmişte kalan
Önümde beyaz kağıdı adımlıyorum
Tam bastığım an dan ötesi, öncesi değilim
Kısadan susuyorum
Sukunluğun renklerinde tonları arıyorum
Çoğuldur düşlerim
Kanla damlarken gülüşlerim
Acıyı dürümlüyorum
Kar sarıyor bedenimi
Gülüşümde kristal bir donuklukla irkilyorum
2025 sonbarıda bitti.!
🙂

M.SERİNKAYA