ANAMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Evlenip ayrılınca; anam ve babam, biraz olsun beni ayrı bir evlatmışım gibi davranmaya başlamıştı ya da bana öyle geliyordu ki; içerim öyle yanmaya başladı:
- “Aç kalsam da ekmek vermeyin, ölsem de ölüme gelmeyin, perişan olsam da kolumdan tutup kaldırmayın” diyerek evden ayrıldım.. O kahırla, yüreğimden gelen, aklımdan geçenleri kalemimle yine deftere döktüm: Biliyorum gayrı bende yaşlandım Diri diri bir kazanda haşlandım Bilmem yuvadan neden dışlandım Perişan olsam da gelmeyin anam İhtiyar olmadan ağardı saçım Size karşı var mıydı suçum Kapına gelip de derisem açım Bir dilim ekmek vermeyin anam Belki biz de geldik nazara Sela’mı hoca vermek üzere Ölmeden koydunuz beni mezara Ölsem de ölüme gelmeyin anam Kimse bilmez benim garip halımdan Kanlar aksa da sağım solumdan Cenazem giderken tutma salımdan İstemem gayrı değilsin anam. Yazan: Ozan Mustafa PELİT NOT: Her hakkı mahfuzdur. |