Ruhumdaki ateş sesimi yaktı,
Bak, artık figandır konuşmalarım,
Her kelimesi kıvılcım kıvılcım,
Aydınlatır karanlıklarımı.
Bendeki bu hâl, Yusuf’un kuyusu mu?
Bir ân gelecek de içinden çıkacak gibiyim,
Ve sonra sanki umutlarım satılacak,
Köle pazarında.
Kör kuyulardan yükselir dualarım,
Figan olur, sarar
siyah akşamları.
Ruhumdaki ateşi gören gözler,
Görmez mi artık hicranlarımı?
Konuşmalarım, sazın ince perdesinde
Yankılanır,
Her mızraba vuruşunda
Gönül telim kanatlanır.
Her nağme bir
hüzün, her titreyiş bir yara,
Geceler fısıldar dertlerimi fırtınalara.
Ama yine de ümit beslerim bu kör kuyularda,
Belki de filizlenir bir gün
sevdam kırık dallarda.
Zeynep Zuhal Kılınç