(YENİDEN BİR DAHA)

Aşılamaz duvarlar örmektesin
Günbegün aramıza
Ya geldiğimde yoksun
Ya da sırtın dönük
Özlemlerimin dayanılmaz sancılarına


Saçının bir teline hasret
Bakışlarındaki şefkate muhtaç
Aşkının sonsuz yangınlarına mahkum
Devinip duruyorum
Senden uzaklarda hesapsızca
Tükeniyor, tükeniyor, tükeniyorum


Biliyorum, nedensiz değil kaçışların
Çaresizliğim yıldırdı düşüncelerini
Yalnız kendimi değil
Seni de tükettim sonunda
Dibine ışık vermeyen bir mum misali


Bundandır ki...
Bazen lanet okuyorum her şeye
Dünyaya, hayata, kadere
Ne varsa yakıp yıkmak
Kırıp dökmek istiyorum çılgınca
Tükenmez çaresizliğin kollarında
Önlenemez bir yoksunluk duygusuyla
Kendimde yok olup gideceğim sonunda


Belki de hiç geri gelmeyeceksin
Ve benim seni sevdiğim gibi
Artık sevmeyeceksin de beni
Unutacaksın yaşadıklarımızın tümünü
Hatta, kim bilebilir ki
Bir küçük nokta olarak dahi
Eskiyen anılarında kalabileceğimi


Bütün bu duygularımın yanında
Ben seni anacağım her nefeste
Seni sayıklayacağım uykularımda
Rüyalarımda olacaksın sevdiğim
Gece ve gündüzlerimin tümünde


Haydi, kaçır gözlerini gözlerimden
Söndür son ışıkları da
Ne güneş doğsun ufukta yeniden
Ne de ay gülümsesin
Kara gecelere açılan
Penceremde bir daha


Hatta çek ellerini ellerimden
Bir pranga da sen vur kollarıma
Ve tutunacak dalım da kalmasın
Şu yalancı dünyada


Sana geliyorum diye
Her defasında yaşadığım heyecan
Varsın, ayrılığın hüznünden
Daha da derin yaralasın ruhumu
Hiç sakınma sevdiğim
Böylece bulacaksan
Aradığın mutluluğu


Mutlu ve sağlıklı olmanı
Ve hep öyle kalmanı diliyorum
Eğer bir kıymeti varsa tek aşkım
Bana uzak, bana yakın...
Her nerede olursan ol bil ki
İlk sözüm, son sözümdür
Seni seviyorum
Seni seviyorum
Sen, seviyorum