YALAN DÜNYADA GERİYE NEN KALDI

Gecenin sessiz karanlığı,
Yine damlara çöktü
Işıklar yanarken dört duvarlar arasın da
Belki bacası tüten bir çatı da
Boynu bükük kaldı,
Çaresizlik içinde kıvaranan ana baba
Belki de nice nice sevgiden yoksun çocuklar..
Kim bilebilir ki
Karanlıklar içinde yanan ışıkların
Yürekler de yaktığı kor yangınları..!
Yaralı, yutkunmaktan bitap ,
Bi çare düşmüş yüreklerin
Kulakları sağır edercesine attıkları,
Sessiz çığlıkları...!
Kim bilebilir...
Sorarım size sorarım
Adem oğlu denen garip yolcular,
Sorarım..?
Vicdanı sağır,
Yüreklere dokunmaktan aciz kullar mı..?
Heyhayt...!
Geldik bu yalan dünyaya
gidiyoruz...
Nen kaldı geriye..?
Söyle, söyle ki
Ağlayarak dünyaya gelen,
Günahsız masum bebeler!
Güvenle baksın, yarınlarına...
Baksın ki
Bir nebze de olsun nefes alıp,
Nefes olsun doğacak bebeklerine!
Velhasıl
Gülerek yaşasın, yaşatsın..!
Gülerek te göçüp gitsin,
Ağlayarak geldiği yalan dünyadan!
Öyle bir şey yap ki,
Yürekler de yaktığın ışığın şatafatı,
Hüküm sürsün yarınlar da
Öyleyse hora canlar hora!
Bırakın yalanı dolanı, riyakarlığı...
Bırakın ki
Yansın, batsın sahte sevgiler, dostluklar, duygular!
Yıkılsın adaletsiz, haksız düzenler..!
Bitsin yürekleri yakan sessiz çığlıklar...
Öyle bir iz bırak ki izbe karanlığa,
Karanlıklar içinde kalan bacalar da
Vicdanı sağır kulların hükmü değil,
Duyarlı yüreklerin hükmü,
Hüküm sürsün...!
Unutma ki
Eserin fotoğraflar da değil,
Yürekler de kalacak...
Fotoğraflar unutulsa da
Yürekler unutulmaz...!
Yürekler var oldukça,
Işıklar sönmez,
Miski amber kokusu nam salar cihana!

29.01.2025 Ayaş-Ankara P.ÇETİN