Üst geçit kullanmayan bir yayanın duran aracın önünden çıkarak arabama sağ arkadan çarpması sonucunda yaşadığım nahoş olaylar.

Ailece seyr ü sefer ederken,
Bir ses geldi; dikkatlice giderken.

Ne imiş bu, anlayalım bir dedik;
Baktık amma hiçbir şeyi görmedik.

Gönül rahat, yola devam eyledik.
Kendimizce şarkı, türkü söyledik.

Birkaç saat sonra döndük biz geri;
Polis sarmış, giremedik içeri.

Apar topar götürdüler hakeza;
Dediler ki yapmışsın sen bir kaza.

Çok geçmeden sorgu sual başladı;
Konuşunca biri beni haşladı.

Meğer çarpıp kaçmışım ben bir kıza;
Yazmaları gerekliymiş çok ceza.

Haklı iken haksız oldum burada;
Beklettiler saatlerce sırada.

Dava eden geldi işte sonunda;
Afacan kız gülüp oynar yanında.

Adam gördü beni feryat eyledi;
Yalan yanlış ne var ise söyledi.

Garibanmış ezilirmiş her zaman;
Sorar imiş hesabını bir zaman.

Olanları sessiz sessiz izledim.
Konuşayım diye fırsat gözledim.

Sinirimin katsayısı katladı;
Çok geçmeden sabır taşım çatladı.

İsyanım var lüzumsuz bu davaya;
Gitse bile gerçek sözüm havaya.

Kullanmazsan üst geçidi yerinde;
Olur acın daha nice derinde.

Bir şeyin yok şükret adam haline;
Var git bela olma kendi yoluna.

Dedimse de anlamadı dilimden;
Belli, para ister benim elimden.

Gördüm bana yandan çarpan bu sığır;
Sözlerimi duymaz sanki bir sağır.

Ben de ettim olanlardan şikayet;
Bıraktılar beni akşam nihayet.

Atlatınca şoku aldım kalemi;
Manzumeye döktüm bunca elemi.

Düşsek bile hiç yoktan bu tasaya;
Güveniriz elbet hâlâ yasaya.