Ezgisi Kaybolan DünyaGeceleri ay, gündüzleri güneş, Doğa öylesi aydın nur saçıyor. İnsan da aydın olsa, onlara eş, Böyle bir insanlık huzur saçıyor. Zengin sofrasında fakirler olsa, Yüzler gülücükle neşeyle dolsa, Kötüler, zalimler, şeytanlar solsa, Verdiği vesvese, kusur saçıyor. Yere basar, burnu havada gezer, Bastıkça bilmez, ne canları ezer. Yaşlandıkça kabir kokusu sezer, Mayası topraktan çamur saçıyor. Kim kimden üstün ki amel dışında? Kim değişir ki yazında, kışında? Anlar, dünya boşmuş, ten kırışınca, Ne değeri var ki, gurur saçıyor. Saffet Kuramaz, 08.01.2024, Ankara ./. Kibirinden nefsini besler durur, Keyif aldıkça hayattan kudurur, Beleş bulduğunda hemen kurulur Canı yandığında birden durulur, ---->Halit Durucan Teşekkür ederim. |
Bastıkça bilmez, ne canları ezer.
Yaşlandıkça kabir kokusu sezer,
Mayası topraktan çamur saçıyor." Bu dörtlüğünüz şiirin ruhu gibi geldi bana.
Kibirinden nefsini besler durur,
Keyif aldıkça hayattan kudurur,
Beleş bulduğunda hemen kurulur
Canı yandığında birden durulur,
Ustanın güzel şiirine acizane bir dörtlükle eşlik etmek istedim. Ustaya saygıyla
Halit Durucan tarafından 10.1.2025 15:26:22 zamanında düzenlenmiştir.