Topraktan var olup, biz bu dünyaya;
Kâinattan ibret almaya geldik.!
Bir ilhamla bakıp yıldıza, aya;
Sevgi deryasına dalmaya geldik.!

Muhammet aşkıyla candan severek,
Mevlâna diliyle sözler diyerek,
Yunus’un haliyle hırka giyerek;
Gönül kapısını çalmaya geldik.!

Yaratandır bunca rızkı bahşeden,
Ekerek, biçerek bağdan, bahçeden...
Helalinden bize verilen yerden;
Kısmetimiz neyse bulmaya geldik.!

Kibirden, hasetten uzak durarak,
Gönülden gönüle köprü kurarak,
Nefis denen şeye zincir vurarak;
Ruhumuzla insan olmaya geldik.!

Erenlerle aynı yoldan giderek,
İlimle irfanı bilmemiz gerek.!
Sadece Allah’a secde ederek;
Namazı huzurda kılmaya geldik.!

Hakikat ilmini okuyup, yazıp,
Sabır taşlarını tespihe dizip,
Cahillik çöpüne bir çukur kazıp;
Faydalı ilimle dolmaya geldik.!

Kışın dökülerek baharda açan,
Yağmurda ıslanıp rüzgârla uçan,
İbretlik tabloyu etrafa saçan;
Kuru yaprak gibi solmaya geldik.!

Dünyada günahkâr bir kul olarak,
Felaha götüren yolu bularak,
Olup bitenlerden bir ders alarak;
Hayatın zilini çalmaya geldik.!

Tövbeyle günahı silene kadar,
Doğruyu, yanlışı bilene kadar,
Şu yalan dünyada ölene kadar;
Bir ömür misafir kalmaya geldik.!

Rizeli Halk Şairi Adem İmdat KESİCİ (ÂŞIK HOCA ADEMÎ)