BİR ÖMÜR MİSAFİR KALMAYA GELDİK
Topraktan var olup biz bu dünyaya;
Kâinattan ibret almaya geldik. İlham için bakıp yıldıza, aya; Sevgi deryasına dalmaya geldik. Muhammet aşkıyla candan severek, Yunus’un eliyle hırka giyerek, Mevlana diliyle sözler diyerek; Gönül kapısını çalmaya geldik. Yaratandır bunca rızkı bahşeden, Ekerek, biçerek bağdan, bahçeden, Helalinden bize verilen yerden; Kısmetimiz neyse bulmaya geldik. Kibirden, hasetten uzak durarak, Gönülden gönüle köprü kurarak, Nefis denen şeye zincir vurarak; Ruhumuzla insan olmaya geldik. Mevla’ya gün gece secde ederek, Erenlerle aynı yoldan giderek, Bize farz kılınan dindeki direk; Huzurda namazı kılmaya geldik. Hakikat ilmini okuyup, yazıp, Sabır taşlarını tespihe dizip, Cahillik çöpüne bir çukur kazıp; Faydalı ilimle dolmaya geldik. İbretlik tabloyu etrafa saçan, Kışın dökülerek baharda açan, Yağmurda ıslanıp rüzgârla uçan; Kuru yaprak gibi solmaya geldik. Tövbeyle günahı silene kadar, Doğruyu, yanlışı bilene kadar, Şu yalan dünyada ölene kadar; Bir ömür misafir kalmaya geldik. |
Değerli Şiirinize 5 puan gönderiyorum...
Başarılı şiirinizi Beğendim...
....................................... Bitmez saygı ve selamlarımla..