SEN YOKSUN
suları çekilir denizin;
dalgalar susar, ben susarım... yosun bağlar postallarım; son kavgamda yorulmuşum... saatler aleyhime işler, çoğaltır acılarımı yelkovan; kalakalırım orta yerinde evrenin, akreple yüreğimden vurulmuşum... fay kırıklarıdır yokluğun; deprem sancısı olur bedenimde, balıklar gibi sürülmüş kıyılara, tedirgin; amansız bir avcının hoyrat ellerinde... çiçekler solar gün batımında, henüz koklanmamış doyasıya, renkler karışır birbirine; yüzümde derin bir hüzün başlar, savrulur dört bir yana tenimde... ve kirpiklerin düşer aklıma aniden, geçit vermeyen,asi; vazgeçemediğim tel örgüler kanatır gözlerimi derinden... dudakların olsa sarardı yaralarımı; etli ve merhametli ah öpebilseydim yeniden... sen yoksun!.. büyür yoksunluğum da! parkam bile üşütür gövdemi, sensiz gecelerin koynunda... |
böle yaz ve uç kanatlan maviler seni bekliyor şiir gibi
bu adam benim enişdem
harika yazmış kutluyorum