Lâl insanlara empatim fazlacadır,harfler ağzından çıkamayabiliyor,
Çünkü insanın sesi olsa bile bazen konuşamayabiliyor.
Hiçbir kelime derdimi anlatmaya yeterli gelmiyor bazen,
Ben de o yüzden yazıyorum ya zaten.

Göremeyen insanlara empatim fazlacadır, bazen göz göremiyor,
Bazen göz onu seveni göremiyor,hiçbir şeyi seçemiyor,
Artık son, bir daha onu göremeyeceğini bilince insan,
Kimi zaman kahroluyor,sadece ağlayabiliyor kimi zaman.

Duymayan insanlara da empatim fazlacadır,
Bazen öyle kırılır kalbin ki susar içinden içinden.
Dünya sessizliğe bürünür bir süreliğine sahiden,
En gürültülü anlardan hiç ses çıkmaz bazen.

Bazı insanlar duymaz,bazılar görmez,bazıları konuşamaz,
Lâkin herkes hisseder,ne olur ne olmaz.
Herkes sevilmenin nasıl bir his olduğunu bilmesede,
Herkes kalp kırıklığını aynıca hisseder bir şekilde.