Şairim....
Zamanın belirli anlarda insanın üzerinde bıraktığı etkiyi hisleri belirlerken melankolik bir tını yaratmış kaleminiz. Geçmişi ve geleceği insanı nasıl şekillendirdiğini kurgulamış yürek sesiniz.
Araya ne kadar zaman girerse girsin bazı kalemleri okuyunca sanki dün okumuş gibi hissedersin ben de tam ordayım şu an yine imgelerin sarmaladığı ama imge olsun diye değil yerli yerinde kullanıldığından lezzeti başka olan kaleminizin gölgesine şiir deryasına düştüm....

"gül bahçesinde dikendir her sözü / geceye çalar bakışı söndürür gündüzü" sözlerin zararsız bir güzellikte olmaktan çok, her birinin bir diken gibi insanı yaralayabileceği ayrıca gece ve gündüz arasındaki dengeyi bozan bir bakışın, zamanın akışını nasıl değiştirebileceğini vurgulamışsınız.
"ömür her yerinden sararken güzü / kapanan kapılara kös mü olur zaman" ah o ömür....insanın geçmişine ve yaşadığı zaman dilimlerine kendince iz bıraktırır. Kapanan kapılar geçmişin izlerini kaybolan fırsatları simgelerken zamanın neden bu kayıplara tepki vermediğini sorgulayan mısralar...
ve benim en sevdiğim yer....
"gök avucumda kapalı perde / ilaç ummam senden lokmanın öldüğü yerde" gökyüzü ve perde arasında bir ilişki kuruluyor ama aslında bu zamanın daraltıcı etkisinin betimlenme şekli...Lokmanın öldüğü yer bölümü ise bende umutsuzluk hissini uyandırdı....
Yok burası yok bu daha güzel derken şiirin bütününü sevdiğimi fark ettim.
Şiir boyunca "zaman", insanın içinde bulunduğu koşulların ve duyguların sürekli değişen bir kaynağı olarak ele almış kaleminiz. Zamanın etkileri bazen kısır döngüler yaratırken, bazen de ruhu aydınlatan bir güç olabilir.
Tüm bu dize ve imgeler, zamanın insan üzerindeki dönüşüm gücünü sorgulayan derin bir anlam taşımış.
Yine yeniden seni senden okumak güzeldi ustam...
Şiir ola
Nicelerine

malum yıl sonu yoğunluğu unutmamak için bu şiiri buraya bir şerh koyayım dedim şair....

çok olmuş kalemini okumayalı.... Acaba bu mahlası hatırlar mı "Sevdalinko" :)))