Yozgat Eşrafından değerli dostum, ağabeyim, güzel insan; Sevgili Nesimi ÖZBEK ’e

Kerbeladan Madımak’a kadar
Bütün acılardan özür dilerim..

Şaşırdım zamanı yaktım mevsimi
Bir ömür acının yasını tuttum
Devleşti gölgesi güldü Nesimi
Asra yemin ettim öfkemi yaktım
Kirlenen bıçaktı yüzülen deri
Gözlerinde sevginin rengini gördüm


Ve alnında boncuk, boncuk, kızıl ter;
Yakmakta yıkmakta öyle bir mahir
Yüzdüğün deriyi getir göğe ser
Bir yıldızdan bir yıldıza köprü kur
Yüz yıllardır hep yaşadı Nesimi
Onda gördüm ölmezliğin resmini
Sevgi yumağını ben böyle ördüm…

Sorma sarı çiçeğe bana sor derdi
Kerbela’dan beri bin acı verdi
Kırk günlük bebekler orda can verdi
Ne kabahat işlemişti Nesimi
Sisli bir şafakta canlı canlı yüzüldü
Acının kalbine kahır yazıldı
Gözlerinde aşkın resmini gördüm

Ben bilmem, deliyim ;Arif değilim
Arap’ın kavgasında taraf değilim
Hadi Pir Sultana asi diyelim
Gelip Madımak’ı nere koyalım
Türküyü yakana biz ne diyelim
Akarsuyu ve Nesimi Çimeni
Allah Allah diye insan, yakanı gördüm

Orada yetmedi yedi ceddimi
Hem türküyü hem ülkemi yaktılar
İnadına çoğaltılar sevgimi
Yüreğimi bir çarmıha gerdiler
Bizim öykümüzdür böyle yaralı
Ne böyle zülüm var ne böyle acı
Ne böyle kin var dünya kurulalı
Ben sevgiyi turnaların teleğinde
Bağlamanın tellerinde gördüm

Bütün muktedirler ölür elbette
Ben sevgiyi ,ben sevdayı
Turnaların teleğinde aşıkların yüreğinde
Ben var olmayı hep var olmayı sevdim
Ben birliği ben dostluğu vallahi, hep;
Türkmen’in semahında gördüm…
Ben Türkmen’in Semahında gördüm...

toynak...