gönlümün ömrünü ben sana verdim
ömrümün gülü inan ben seni bildim
ağlayarak geldiğim çok üzülüp
az güldüğüm şu dünyada ne gördüm
ne güldümse senin yanında güldüm

gerisi havay-ı hevesmiş geç bildim
yanında senin belki hep acı bir dildim
ama inan eski defterleri çoktan sildim
bunu böyle bil, inanıp böyle bilesin
kahrın ile mutluluğuma tatlı bir çilesin

ben ölür de sen kalırsan ağlamayasın
dilerim hayatın acısını çilesini çekmeyesin
mutlu günler yaşayıp torunlarla gülesin
iliğime kanıma şifrelenmişsin bilesin
kahrın ile mutluluğuma tatlı bir çilesin

vasiyet name gibi oldu neylersin
değil mi ki merdiven dayamışım seksene
Onunla nişanlıyım düğün gününü bekleyenlerdenim
’ falan ölmüş filan ölmüş bir günde diyecekler’
emekli hakim falan ölmüş
24. 12. 2024 / Ankara

-Arşivden -