Bezesem merkebi koysam mektebe
Ne harfleri bilir ne sayı bilir
Getirsem aynayı bak desem tipe
Ne endamı bilir ne boyu bilir

Nasihati bilmez, almaz ki beyni
Sımsıkı yulara alışmış boynu
Cenaze de aynı, düğün de aynı
Ne bayramı bilir ne toyu bilir

Yüklendikçe yeter demez, yok demez
Taşıyamam, bu yük bana çok demez
Düşer yola yokuş demez, dik demez
Ne “eyvah”ı bilir ne “vay”ı bilir

Kervanın içinde öylece durur
Yine de devenin önünde yürür
Aç kalınca semerini kemirir
Ne hoşafı bilir ne çayı bilir

Hiç idrak eder mi anlatsan bir bir
Merkepsin ulan sen, neyine kibir
İnen, binen onun için hepsi bir
Ne çobanı bilir ne beyi bilir

Fıtratı icabı halden anlamaz
Girse gülistana gülden anlamaz
Hoş laftan anlamaz, dilden anlamaz
Bir tek “çüş”ü bilir ve “ço”yu bilir

Vedat Yılmaz
Elazığ / 2024