Haplarım
Kuru topraktaki çiçeğin,
Suyu beklediği gibi, Canıma can katan Haplarımı bekler bedenim. Can suyu almışcasına canlanırım Umudunu haplarına bağlamış gönlüm... Onlar olmadan yaşayamam ki Heykel gibi olurum kıpırdayamam ki Sadece düşünürüm, tatbik edemem Solmuş, kurumuş otlar gibi. Bitkiler yaşamak için hava, su ister İnsansa hareket etmek ister Güç varken gezmek dolaşmak ister. Beni benden alan hem yaşatan Hem yok eden haplarım. Ben onlarsız yaşayamam, ayakta duramam Onlarsız bir işe yaramam Kul köle etti, vazgeçilmez kıldı Beni benden aldı, zalim haplarım... |
geçmiş olsun demek istiyorum
üstadem...İnşallah tez zamanda
şifayab olursunuz efendim.
lakin üzülmeyin, yalnız
değilsiniz. inanın
65 yaşımdan sonraki
on bir yıldır adeta hastalık
koleksiyoncusu gibi sanki her
derde talip durumundayım.
bir kaç ay önce bir şiir yazmak istedim
bir dörtlükte bıraktım;
"Kesip yediklerimin, şekerini, tuzunu
Nerem ağrırsa koştum, yazdılar bir çok ilaç
Hangi önce, kim sonra, karıştırdım dozunu;
İlaç manyağı oldum, içtim hep tok ya da aç..."
Sonra dedim ki dertsiz insan mı var
Şakir efendi, şükret haline...
şiiriniz beni çok etkiledi yada
ben de bir ilaç zede olduğumdandır ki
bu dizeleri size yazmak geldi içimden...
muhteşem bir iç döküştü şiiriniz
aslında yaptığınız çok doğru
doluktukça bir yolunu
bulup boşalmak en iyisi...
selam, sevgi ve de saygılarımla
Allah'a emanet olun efendim...