En zoru da ne yaptığını bilmemekmiş
Bilmiyorum...

Kendimi mi düşünsem?
Kendimden olana mı?
Yoksa kendimi kendime sevdirene mi?

Ben kendimi yaradana adadım
Bilmiyorum...

Sınanmalarım çok ağır
Kokusu,tadı, dokusu!
Kandırıyor dualarımı
Koklasam acısı boğazımı yakıyor
Tatsam ağzımın tadı kaçıyor
Dokunsam ellerimi kanatıyor
Benim dualarım hayırsızlarla dolu!

Hiç bilmezdim sıradanlaşan günlerimi arayacağımı bu sayfada
Kanım keskiye dayanınca kıymetini anlayıp
İntihara kalkıştığım gün anladım
Yoksa hiç gelmezdi bu cümlelerim bu denli ağır ithamlara

Beni tutan bir avuç aşk

Hani şu yalvarıp yakardığım
Seccadeyi yüzüme bulayıp isteyip
Yaradandan hak gördüğüm

Kimi zaman zorluklarla büyüttüğüm
Çokça şikayetlenip fazlaca sızlandığım
O boncuk gözlüm

Elleri minik, kalbi ömrüme ektikçe eken
Gözleriyle aşkı akıtan
Kollarıyla sabrı kollarıma saran
Anne yüreğim var
Kimseye yaklaştırmam!