Her sabah seni düşünerek uyanmak,
Gözlerimde senin hayalinle doğan gün,
Gece olup yıldızlar sırayla kayarken,
Bir dilek tutmak sana dair, sessizce,
Bilir misin nasıl ağır gelir yüreğe?

Zordur, bilirim,
Olmayacak diye beklemek,
Her kelime dilime düğümlenirken,
Her nefes seninle başlar,
Ve yine seninle biterken.

Yüreğimde bir ateş var,
Sessizce yanar, dumanı görünmez.
Adını söylemek isterim bazen rüzgâra,
Ama nasip deyip susarım,
Çünkü bilir yürek, bazı yollar ayrıdır.

Bir dua mıdır içimde taşıdığım?
Yoksa bir kehanet mi bu ayrılık?
Ellerim tutmak ister seni,
Ama ellerim boş kalır hep,
Avuçlarımda yalnızca özlemin izi.

Yıllar geçer belki,
Belki unutulur gülüşün sesi.
Ama yürekte taş gibi kalır,
Nasip olmayan sevgilerin izleri.
Çünkü bazen nasip der insan,
Susar, kabullenir, severken bile kaybeder.

Her sabah uyanmak zor,
Her gece uyumak daha da zor,
Ama seni düşündükçe büyür içimde bir şükür,
Varsın, uzakta da olsa,
Sevmişim, sevilmemiş de olsam.

Ve bil ki bu suskunluk,
Bir vazgeçiş değil,
Bir kabulleniş, bir teslimiyettir.
Nasip deyip sustum yine bu gece,
Ama yüreğim hep seninle nefes alır, bil yeter.

Gece uzun, yıldızlar sessiz,
Ay parlak ama yüreğim karanlık.
Her nefeste bir adın düşer dudaklarımdan,
Ama duymasın kimse,
Bu sır, yalnızca göklere emanet.

Zordur sevdayı içine hapsetmek,
Zordur konuşacak bin kelime varken susmak.
Eller titrer, gözler dalar boşluğa,
Bir an olsun seni düşlememek,
Yürekten bir dilim koparmak gibidir.

Gözlerin...
Hep aklımda o derin bakışların,
Ama nasip diyerek kaçıyorum hayalinden,
Çünkü bazı yollar ne kadar istesem de
Birleşmez asla sonsuzda bile.

Bir çiçek düşün,
Susuz ama dirayetli.
Bir gölge düşün,
Görünmez ama hep peşinde.
Öyle bir sevdayım ben,
Var gibi ama yok,
Yakın gibi ama uzak.

Gözlerimde saklı bir yağmur,
Ama yağarsa tufan olur.
Yüreğimde saklı bir sevda,
Ama taşarsa dünya durur.
O yüzden bu sevdayı içimde kor gibi tutarım,
Yakıp da yok etmesin diye ikimizi birden.

Kader, dedikleri bir çizgi değil mi?
İnsanın istediğinden çok,
Nasip olanı verir ellerine.
Ve ben, ellerimde boşlukla beklerken,
Her sabah yine de gülümserim,
Çünkü bu sevda bile bir lütuftur bana.

Belki bir gün…
Bir bahar sabahı,
Bir rüzgar dokunur yüzüme sen gibi,
Ve o an anlarım ki,
Nasip deyip sustuklarım,
Bir gün göğsümde tomurcuklanır,
Yeni bir umut gibi…

Ama şimdilik,
Sana dokunamadan,
Sesini duyamadan,
Gözlerinden mahrum,
Nasip deyip susarım,
Ve yine seni severim.
RAMAZAN ACAR