Bir yerleriniz yaralanmıştır mutlaka, ya düşmüşsünüzdür çocukken, ya da
incinmişsinizdir aşıkken

Kapanmaz sandığınız ne yaralar kapanmıştır
Durmaz sandığınız ne kanlar pıhtılaşmıştır kabuk bağlayıp
Hani efkar bir sis gibi çöktüğünde başınıza
Bir yüz ararsınız
Tüm yüzlerle yerdeğiştiren gözlerinizde
Yaranızı kanatan
Hep ağrıyan yerinize değmek istercesine
Mazoist bir duygu çöreklenir beyninize
İşte o zaman
Yalnızlığın atlıları
Boşanıp dizginlerinden
Karanlıkları getirirler doludizgin
Bir dönülmez sefere çıkar düşünceler
Tozduman içinde göz gözü görmez
Ve anlaşılmaz sesler
Çıkararak
Bağırarak
Haykırarak
Duyulmak istersiniz
Duyulmazsınız
Kanayan yerleriniz görünmez karanlıkta
Yalnızsınızdır yalnızlıkla
Yüzler silinir
Acılar diner
Gün ışır
Yorgun bir gecenin sabahına

Yaşananlar zamana karışır
Ve insan yeni acılar için
Geçmiş acılara alışır.

İnsanı yaşlandıran yaşadıgı yıllar değil ulaşamadıgı arzulardır hayatta en acı şey felaketler değil yaşanması mümkün iken yaşanmayan mutluluklardır

Güzel bir şiir severek ve duygulanarak okudum kutlarım yüreğine saglık
İlhamınız bol kaleminiz daim olsun
Her şey gönlünce olsun dileklerimle
sevgilerle mutlu ol mutlu kal