ÖMRÜMDEN GİDEN GİDENEAlıştım gitmelere neden iç çekiyorum Kalbim narin bir çiçek soldu kırıldı gitti Ömrün son demleri mi hep yaprak döküyorum Baharım kışa döndü anlık görüldü gitti Seyre daldım öylece gidenlerin ardından İnsan nasıl vazgeçer kök saldığı yurdundan Yoruldum bezdim artık şu dünyanın derdinden Saatler hep kedere hüzne kuruldu gitti Mutluluk bir düş imiş tez uyandım yok oldu Ağladım feryad ettim içim kahırla doldu Şu gönlüm neler umdu yazık ki neler buldu Hayallerim toprağa köksüz karıldı gitti Gururum törpülendi yerle yeksan gibiyim Kervan geçmez bir yerde kör kuyunun dibiyim Kendi yurdumda bile sanki bir ecnebiyim Feryadımı duyan yok sözler yoruldu gitti Sevda ektiğim toprak hep yalnızlık boy verdi Artık vazgectim aşktan çetrefilli ve zordu Bir cümle daha yazmam kalbim kalemi kırdı İş işten geçti çoktan defter duruldu gitti Ayşegül BAHÇECİ 03.12.2024 Kocaeli |