Tüm sevdiklerim tek tek yaşarken ölmüş mü ki
Neden kimse arayıp bir gün sormuyor beni
Görülmez mi olmuşum renklerim solmuş mu ki
Herkesi gören gözler nasıl görmüyor beni

Dermanım kesiliyor yaslanacak dağım yok
Kopup düştüm dalımdan tutunacak bağım yok
Ruhumu okşayacak ölüm çok da sağım yok
Neredeymiş o şefkat neden sarmıyor beni

Mazinin tüm yükünü taşırım kalp göçünde
Uykularım bölünür her gecenin üçünde
Zaman durdu zamansız pişmanlıklar içinde
Bozuk saat miyim ben kimse kurmuyor beni

İçimde çıglıkların melodisi hep es’siz
Düşlerim ölü döğmuş umudumsa nefessiz
Sırtımda bıçak yaram yaşar giderim sessiz
Gördüğüm vefasızlık artık yormuyor beni

Mutluluk, ağır aksak çoktan bükülmüş beli
Bana ulaşamadan elbet gelir eceli
Hayalen bile olsa uzansa bir dost eli
Yalnızlık esir almış asla vermiyor beni

İsmim hiç geçmeyecek aşkın tarihçesinde
Bir mendilim bile yok sevdanın bohçasında
Baharı bekliyorken düşlerin bahçesinde
Açamadan solmuşum kimse dermiyor beni

Ayşegül Bahçeci
03.09.2024