Bir gölgeyim belki,
Ama ışığa sırtımı dönmedim hiç.
Toprağı kazırken parmak uçlarımla
Ayak izlerini buluyorum.
Sessizlik kaplıyor içimi,
Fakat bu fırtınadan önceki derin sessizlik.

Sözcükler damlıyor avuçlarıma,
Sanki bir hikâyenin
Unutulmuş sonu gibi.
Her nefes bir yol
Her yol bir başlangıç,
Bilmediğim bir masala sürükleniyorum.

Kimi zaman duruyorum,
Bir ağacın gölgesinde
Ve kökleriyle konuşuyorum sessizce.
Onlar anlatıyor bana;
Yeri, göğü ve aralarında sıkışmış insanın hikâyesini.

Hangi yol bizi kendimize çıkarır?
Diye soruyorum kadim köklere,
Cevap, derin bir sessizlik oluyor.
Çünkü cevabın kendisi, sorunun içindedir aslında.

Ve bir an gelir,
Tüm bilinmezlikler,
Bir kuşun kanadında uçan dua misali.
Gökyüzüne yükselir.
O zaman anlarsın,
Arayış, kendini bulmanın ilk adımıdır.
Ve bulmak,
Yeniden aramak için bir başlangıçtır.