YEŞİLÇAM- ŞAKAYLA KARIŞIK SADRİ ALIŞIK-
**YEŞİLÇAM**(Sadri ALIŞIK)
Takma kirpikleriyle ağlaşıyordu bir kadın Rimelleri akıyordu duvarlarından, kışlık sinemaların Siyah_beyaz mücadelelerle geçip gidiyordu seneler En hüzünlü nağmesindeyim şimdi, yedinci sanatın. Büyülü cam önünde attığım şen kahkahalar Yeşil çamlar devriliyordu faili meçhul saatlerde Motor! ...sesiyle uyanırdı günaydınlarım Stop! ... sesiyle başlardı gerçeklerin acı dansı. Kameralara oynuyordu, ALIŞIK’ tı bu adam Dudakları aşınmış, Star’lar öperdi gecelerimi Güvercin kanatları uçuşurdu beyaz perdelerimde Tahta sandalyeler taşırdı uykusuzluğumu. Hangi mevsim yitirdim adımı, ben kimim? Hangi kaldırımlardan geçip gitti benliğim? Hangi dergiler alt_üst etti yaşantımı, Hangi sigara yanığı afişlerde maskeli gülüşlerim? Küfürlü mısraların boşluğundayım şimdi Gülüşlerim korkar oldu ağıtlarımdan Yalan gömleği giyip, yalan söylüyor dilim Marmara çırası gibi yanıyordu yıldızlar Tokat attım hayatın tüm kalleşliğine amaney Yalan da olsa, yüreğim kan ağlarken Size ağlamayı, size gülmeyi, size yaşamayı öğrettim. Şark ilinde, Tunç elinde, bakır diyarında Yandım, piştim, döndüm sufi çöllerimde Elimizde ekmek oldu İstanbul sokakları ALIŞIK’ tım, karanlıkta omzuma düşerdi başım Tophane rıhtımında gezer dolanırdım. Yaş da yanacak, taş da yanacak, tersine akardı yeşil ırmak Teoride unutuldu repliklerim, şarkılardı tek sığınağım. Bol yıldızlı cikletlerde artistik resimlerim Fakir kız, esas oğlan, rus ruletiydi oynanan Sürüldüm, sömürüldüm, dövdüm dövüldüm Suyu yaran hançerdi gülüşlerim Bütün çirkeflikleri gizledim makyajımla Aç kaldım, aç yattım, onurumla yaşadım Beyaz badanalı duvarları ben imzaladım Taksim’ de bir bank üstünde Uyudum bir daha uyanDIRILmadım! .... 24.04.2007 İskenderun Sedat Erdoğdu |