Ölümün De Bildiği Var
Ölümün de bildiği var!
Derin uçurumlardan sessiz çığlıkla düşersin kollarına. Tutunmamak gerekir... Güvensiz, sadakatsiz ve vefasızdır zaten son uğurlama Kim ölmüş cesedine sarılıp hayatın? Özlemin de bildiği var! Yokluk sınaması kör bir arzuyla Karanlık duvarlara çarpa çarpa yürümek gibidir. Ora değil, bura değil derken; Hasretten çok kıymetini bildin mi hayatın? Yalnızlığın da bildiği var İhtiyaç fazlası gördüğün kalabalık’tan kaçarken; Ortak paydasında birleşince Kaybolur bide ortadan Kendi iç sesini yükseltmekten çok hiç susturdun mu sesini hayatın? Benim de bir bildiğim var Anlam yüklemem fiillere Yapmasaydın oluyorken adım Ne dünde vardım nede yarın olacağım. Ölümünde bildiği var... Kurtarırken seni Özleneni olursun yalnızlıklarının... |