Baharı düşlerken,ruha kış geldi,
Gönlüme derinden,azaplar verdi,
Yüzüm gülüyorken,göze yaş geldi.
Çok yordu bu hayat,yorgunum artık.

Görmedim gözünde,aşktan izleri,
Duymadım dilinden,sevda sözleri,
Kalbimde taşıdım,dertli hisleri,
Çok yordu bu hayat,yorgunum artık.

Yürekte yanardağ,söndü kül oldu,
İçimdeki İrem,sonsuz çöl oldu,
Elimde goncalar,solan gül oldu,
Çok yordu bu hayat,yorgunum artık.

Âyrılık sevdanın,kaderinde var,
Gözyaşım görmedin,kirpiğimde yar,
Sevdaya sitemin,ne faydası var,
Çok yordu bu hayat,yorgunum artık.

Kadehte son damla,gibi yalnızım,
Hayâlde yalnızca,şimdi onsuzum
Düşlerde birlikte,artık yalnızım,
Çok yordu bu hayat,yorgunum artık.

Yaşanmış ne varsa,geride artık,
Acıyla bağlanmış,ömrümüz artık,
Böyle bir kadere,kırgınım artık,
Çok yordu bu hayat,yorgunum artık.

Tuğal KÖSEMEN
28.Kasım.2024