bazı geceleri ilmek ilmek, işliyorum,
diziliyor ilmeler, her ilme bir atkı,
dolanıyor boynuma,
nefes nefese, sayıklıyorum…

kimi kimsesi olmayan adını,
anahtarlığıma takıyorum,
adını sayıklıyorum,
ellerime bakıyorum, anahtarlığım yok,

açacak bir kapı da yok,
sonra düşüyor ilmeler elimden,
gitti, yıkıldı, damım ocağım,
o evde her şey, herkes gidebilir di,

bir sen, bir sana olan sevdam,
tası tarağı toplayıp, arkasına bile bakmadan,
bir elvadaya boyun eğmeden ,
bir dudak kıpırdamadan,

söz tıpış tıpış yürümeden,
boşluğun boşluğuna bırakmadan gitmemeliydin,
vedalar öyle bir şey değildi,
bir hoşçakalın elinden tutup,
gözleri dolu dolu yaşları sırtında götürmekti…

sen bunlardan hangisiydin,
kara gecelerin ay’ı
puslu sabahın güneşi,
kahve bardağımda süzülen acıydın,
işte tam da burada,ağrım burnumda…

Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz