_ûç, beş yaşların _Şiirin hikayesini görmek için tıklayın _Reankarnasyon_
Mahşeri kalabalıklar içimde
Kıyamet kargaşası var Dışım güz kuraklığı ve yalın bir okadar. Bugün yol arkadaşım_ özlemle_ Rast gele bir sokaktan geçtim Yürüdüm öylesine , Ayağı kırık bir tabure Bir yaprağın üstünde Bir çift bakış ,Karasından bildim çocukluğun çıktı karşıma üç , beş yaşların Saçından tırnağına bir gülümseme Sadece baktım ,beş yaşın kadar sıcacık tın İlk defa görmüştüm seni Sen yastığım kadar beyaz ve tanıdık tın Kalakalmıştım !. Gülüşüne baktım ,baktım, baktım ...... Çıkamadım gözlerinden , öyle mahsun Öyle yumuşacık tın!. Saçların kıvır kıvır, lüle lüle uçları Kirpikleri den kuçaklıyordun bütün dünyayı İçim kaynadı !. Ne dokundum , ne sarıldım Uzaktan öptüm gözlerinden Sadece Dedim ki ahhh küçüğüm keşke Keşke benim olsaydın . Ben senin nen olaydım bilmem ki ! Bugün seni gördüm bir sokak tan geçerken Yıl ,Üç beş yaşların . Öyle bildik bir sima ,ilk defa çıktın karşıma Sen benim herşeyim gibi . |
ve onunla hem dem olur diye düşünüyorum..
dervişin fikri ne ise zikri de o olur derler ya aynen öyle de;
Mecnun'un her gördüğünü leylaya benzetmesi gibi ..
bu hasret dolu şiirinizi tebrik ediyorum..
selam ve saygılar..