Gülüşündeki huzura sarıldı içim
Sessizliğin derinliğiydi
göz çukurlarındaki yaralı kuşlar
Papatyalara acıyı anlatan
Sevi kaç yaşında
Ölüm
kaç yaşında
veda etmişti yorgun ruhun inancından
Sen bari susma
militan kalbin yanaklarında
Ağaç kökünde
can bulan karçiçeği





Her kadın şefkat doğuran anne
açlığı bitmeyen çocuk
Tanrı her kadının
kalbine kendini üflemiş
Anneliği zerk ederken gövdesine
Merhamet ağacını dikmiş
benliğin zirvesine






İmkansızı içmek
Belirsizliğin pusulasını sunmak kalbe
Diyeti ödenmiş bir günahı
kim sürmüş yüzümüze
Tanrının sus mabetlerinde
ritimdi oysa aşk
Titreyen güneşe dokundu
dudağımdaki dua
Hâlâ üşüyordu
avuçlarımda alev alan su
gökyüzüne ekilmiş
kutsal mabet
su kristalleri
aşk huzur ve cennet
bir cemalin yüzünden öptü kıyamet
Yeşil başakta manaydı nimet





Eledim tana tane
kalbimdeki ezberi
Dualarım yakıldı
teyemmüm ettim külü
İcat edilen töre
öğretilendi sükut
cennette tövbe yanar
kalbe merhem sürülmez
upuzun bir sessizlik ölüm
Ki tüm sessizliklerin
yaşamak davası
bir fısıltı nefes






Hep içime terkedilmiş
bir hüznün elleri
susturur sesimdeki
içsel bir çemberi
Sivri kenarlı belirsizlikler
Koca koca umut balonlarını patlatır durur
Çaresizlik kanamalı denklemleri bozar
bilinç dinamiği
Ne yana dönse
kendine çarpar kalp






Halbuki kâğıttan bir gemiyim
gökyüzüne çizilen
rüzgârda yiten aklımla kalbim arasında
tüyden köprüden
kendimi seyrediyorum
Ne zamanki
karanlık pekişmiş içimdeki sese
Elzem
Mühletsiz
safi çorak bir toprak oluyor içim





Taştan fışkıran bir uğultu şimdi
yüzüme gözüme bulaşan
sustuğum ne varsa