Büyük bir imreni ve keyifle okuduğum şiirlerden biriydi. Seçeneklerin ve önceliklerin ne de önemli olduğunu dillendiren kalemi yürekten kutlarım. Saygı ve selamlarımla.

ŞİİR ANALİZİ:

Bu şiir, yazarın kaybettiği aşkların acısını ve pişmanlığını dile getirdiği bir lirik şiirdir. Şiirde, yazarın etrafındaki yitik aşklar mezarlığı metaforu, aşkın ölümü ve yasını vurgular. Yazar, sevgisini ifade edemeyen, inatçı ve gururlu olan, ya da aşk ile mantık arasında seçim yapmak zorunda kalan kişilerin aptalca davrandığını söyler. Yazar, aşkın önemini ve değerini anlatmak isterken, kendi yaşadığı veya tanık olduğu aşkların nasıl sona erdiğini de anlatır. Şiirde, yazarın duygusal bir dili vardır. Şiirin sonunda, yazar, aşk için canını verecek olanı seçmenin önemini vurgular. Şiirde, yazarın hayal kırıklığı, özlem ve üzüntü gibi duyguları hissedilir.
Üstadım, sayfamıza çok güzel bir şiir bıraktığınız için teşekkür ederim. Şiirinizdeki duygu ve düşünceleri çok beğendim. Kaleminizden dökülen kelimeler, okuyucuların yüreğine dokunuyor. Kaleminiz daim olsun, şiirleriniz hep bizimle olsun. SEVGİYLE KALIN,ESEN KALIN...

Yitik aşklar mezarlığı sanki etraf,
Ne yana dönsem, yazık olmuş bir sevda.
Bazısı bir “selam” diyememekten bertaraf,
Bazısı kuru bir inattan, gururdan,
Ama hepsi aptalca.

Sevdalar Allah'ın kula ikramı aslında. Kulu aşk mecrasına çekiyor. Aşksa sonsuz olana yolculuktur aslında. İşte kulu bir yola çıkarıyor yaradan. Kulların varacağı yer ilahi aşk olmalı iken duraklara takılıveriyor çok kimseler. Zaten herkesin de harcı değil bu. Nasip işi. Bin kez aşk çırağı tutuşturulur muhtelif sebeplerle, ama hiç bir kere maya tutmayabilirde. okuyup duyduklarınız nihayetsiz bir yolun yorgun yolcularının tınıları sadece. Aptalca değilde hüzünlü sadece. İki şey birbirine karıştırılıyor ve acele edilip ikisindende nasipsiz ayrılıyor bu yola çıkanlar. Bunlardan ilki evlilik hususu. Sevda ile başlayan aşk mecrasına çekilme durumu evliliğin de önüne geçiyor. Halbuki aşk ilahidir fanide aranmaz. Fani olanı da ilahileştirme gayreti hüsran ile sonuçlanır. İkincisi ise ilahi olan aşkı ararken yani o yolda terakki ederken ki bu süreç bir ömür sürer ve daimidir; makamlar vardır. O makamların engellerine takılır ve yıllarını orada tüketirler. Bunlar meczuplardır. O makamın duyguları onları öyle kaplar ki ne ileri ne geri gitmek istemezler. Yas tutanlarda böyledir. Gönlünü yasa öyle alıştırır ki o halden kurtulmak istemez. Duraklara, makamlara takılanlarda ziyan olduk derler. Kendi iradeleri sebebiyledir bu. Bu ikinci kısım birazda simurg kuşu ve kaf dağı hikayesine benzer. Hani şu 33 kuş...

Kimseyi kınamayız. Kimseyi üzmeyiz.
Allah aşka düşenlere kendini buldursun.
Duraklarda eyleşenlere hidayet ve gayret versin.
Yas içinde olanlara yaslarını giderecek ferahlık versin.
Evlilik yoluna(yada sonucunda evliliği murat edecekleri muhabbet sürecine çıkanlara) çıkıpta aşk derdi sebebiyle manevi yükler sebebiyle dünyalık nimeti, fırsatı kaçırma tehlikesine düşenleri de uyandırsın. Hepsinin yeri başkadır. Ayrı kulvarlardır. Ama bizim insanımız çok damar takılıyor. Gerçekçilikten ve ilimden uzakta yaşanıyor hayat. Buna kendi nefsimde dahil..

Selam diyememekte geçerli bir sebepten
Veda edemeden çekip gitmelerde
Her insanın bir derdi vardır kendince.
Allah hepsinin derdine derman versin.
Malumunuz ölümden başka her hastalığın derdi vardır. Birde tabi aşkta hastalıktır. Kara sevda mesela. Bunların ilacı aşkı faniye değil ilahiye taşımaktır. Aşk ilahi yaşanmadıkça hastalıktır. Balığın karada yaşamaya çalışması gibi. Ruh ahirete aittir ve onun aşk yolculuğu manevi hayatla mümkündür. Dünya onun için sadece perdedir, ıstıraptır, çiledir. Çiledir ama çekilesi bir çile.