MEMO KARDAŞHani dağın içine çömelen köyümüz vardı ya Şimdi ondan hiçbir eser kalmadı Memo Çocuk, hayvan, kuş sesi doğayı inletirdi ya Şimdi in, cin top oynuyor burada Memo **** Köyde odun çeken eşek, katır kalmadı Köyde kalan birkaç evin de tamamı yandı Köylülerimiz özünü kaybetti, içine kapandı Birbirimizle iletişimimiz kalmadı Memo **** O eski ceviz ağaçlarından artık eser yok İnsanlar ceviz toplamıyor artık, karınları tok Herkes birbirinden çok uzaklaştı, hem de çok Bir araya gelme imkânımız kalmadı Memo **** Yaylarımızın bir tek adı yaşıyor zihnimizde Misafirler artık görünmez oldu evlerimizde Sevi, saygı dersen, tamamen kaldı sözde Biz o eski köylülüğümüzü yitirdik Memo **** Artık keçi, koyun melemiyor dağlarımızda İnek, öküz, atlar otlamıyor meralarımızda Sadece yalnızlığımız duruyor yanı başımızda O eski yaşantımızdan bir şey kalmadı Memo **** Sağer Çayında artık kimse yüzmüyor Az Deresi de eskisi gibi şırıl şırıl akmıyor İçme suyunu kimse kaynağından almıyor Bizim ile birlikte tabiatımız da değişti Memo **** Buğdaya, arpaya yabancılaştı Köyümüz Hiçbir ekini görmüyor artık gözümüz Birbirimize aşina değildir artık yüzümüz Tamamen yabancılaştık birbirimizle Memo **** Saç ekmeğimiz, tandır ekmeğimiz tarihe karıştı Köylülerimiz kendinden geçip şehirliyle yarıştı Öz değerleriyle oynayarak, kültürüyle savaştı Tüm gelenek, göreneklerimiz kayboldu Memo **** Söyrin yemeğimiz yerini mantılara bıraktı Mastıvanın yerini de krem şantiler, sosisler aldı Lolın efsanesi ise, çöreklere, böreklere kaldı Öz yemeklerimiz artık soframıza yok Memo **** Beri mahallenin, öteki mahallenin esamesi bitti Aralarındaki derenin şırıltısı artık yok Memo Kimse kalmadı, herkes gidip şehirlere yerleşti Şimdi her birimiz farklı yerlerdeyiz Memo **** Bizimle birlikte kuşlar da terk etti köyü Yastıklarımızda yoktur artık kuş tüyü Artık etkilemiyor bizi efsanemizdeki büyü Bir bir öldü, köyümüzün efsaneleri Memo 20.11.2024-Ankara |