Sevginin dört mevsimi
Birini pencere kenarına
Çiçek koyacak kadar sevmeli Ve o çiçeği her gün Şefkatle büyütmeli Bir tohumun toprakta Kök salması gibidir sevmek Önce derinde başlar Sonra yükselir göğe İlkbaharda çiğdemler Yazın ateş böcekleri Güz yapraklarında adın Kışın kardan izlerin Her mevsim seni yaşarım Bazen yağmurla ağlarım Bazen güneşle gülerim Hep seninle değişirim Sen benim dört mevsimim Baharım, yazım, kışım Ben senin bahçıvanın Sevgimiz bizim aşımız |