son mektup son veda ...bu son veda bu son mektup hüzün keder ve hasretine damla damla dökülen gözyaşlarımla yazıyorum sana her damlasında sen varsın belki okumayacaksın atacaksın bir kenara belki yırtıp atacaksın... lakin ben aldanmış yanmış yakılmış yüreğimiden sana olan isyanını haykıracğım.. oysa herşey. Tatlı Bir merhabayla başlamıştı seni kaderime yazmıştım.. sebepsiz...anlamsız... acımasız veda edişinle ışığım söndü Dur, açma sakın kapıyı, diyemedim Artık elinde sadece valizin olmayacak ciğerlerime çektiğim üç beş nefeside alıp gideceksin.... Geceyi soğutan, Geceyi ayaza kesen Ürperten saatler bıraktın bana... ve ..bir köz düştü TA ŞURAMA yüreğime Hayatın girdabında Annesiz kalmış bebek gibi, Tutamadım düşlerimi .. Elveda hayallerim,umutlarım bu gidişin matemi ağır gelir bana Öyle bitti demekle bitmiyor fırtınalar rüzgarlar Can yakar gazel gibi savruluyordum umudum düştü dalından Hasretini, demir pırangalarla yüreğime hapsedip düştüm yollara nereye gitsem Çilelerim bağlanmış kördüğümle, Yüreğim yangın yeri, yanık yanık çığlık çığlık avaz avaz Hasretimin ahında sen varsın sonbahar rüzgarları gibiydin Son kez esiyordun saçlarımla Gecenin koynunda ellerimi çözüp tenden af dileyip yüreğimden bir meçhule yürüyor dermansız ayaklarım, umutsuz ve çaresiz halbuki Düşlerim vardı maviye bakan şimdi Yoksun işte Elimi tutacak biri yok, içim kanadı... boynum büküldü.. Zaman durdu. Kanım dondu, Mezarım olur yokluğun bırak yokluğun kalsın.bari.... duyarsın üzerine gazete örtülmüş bir ceset bulundu filanca parkta sokata .. benim için üzülme.... bu son veda bu son mektup .. sana ve mavi düşlerime.... elvada....elvada.... yılmaz bülbül (divane) |