İHTİYARLIKKim sardı canıma ihtiyarlığı Başımdan bir türlü savamıyorum Çok şeye pişmanım geçen ömrümden El vurup dizimi dövemiyorum Duvar diplerinde akşama kadar Gelenler geçenler yaşımı sorar Yüzüme gözüme sinekler konar Kişe diyorum da kovamıyorum Bakmayın halime ben çok beterdim Çöplüğümde horoz gibi öterdim Eskiden kızınca küfür ederdim Şimdi içimden de sövemiyorum Gönlüm bedenimden elli yaş küçük Sanki ben gurk oldum o hala cücük Kaldır başını bak diyor ecücük Topraktan başka yar sevemiyorum Çocuk oldum artık kederim olmaz Bir lokmadan başka giderim olmaz Altıma etsem de haberim olmaz Gerçeği yalanla sıvamıyorum Benmiydim kabına sığmayıp taşan Olur-olmaz yere benmiydim koşan Bastonum olmasa halim perişan Yetişip yağnımı ovamıyorum İnsanın zoruna gidiyor her şey Başkasına muhtaç yaşamak zor şey İhtiyarlık böyle nedamet bir şey Hiç heveslenmeyin övemiyorum |
Hani ne demişler; başa gelen çekilir!
Kalemine yüreğine sağlık.
Saygılarımla