ÖLÜRSEM
ÖLÜRSEM
ölürsem ölürsem diyorum ölürsem üşür mü sol yanım buz keser mi sensizliğe yüreğimin cidarı çınlar mı duvarları delinir mi tavanı ayrılığa gark mezarımın ölürsem ölürsem diyorum ölürsem sarar mı kefen sen gibi kollarına öper okşar mı tenimi içimde umut bir umuttur işte ki tutunmuş hayata çıkıp ta gelmeni bekliyorum olur da çıkar gelirsin bileylenmiş bir pusat gibi keser kaldırırsın aradan mesafeleri ama sen imkansızı imkanların dahilinde başarma arzusunda değilsin ve ben unutmamak için hala direniyorum sabırla beyin ölümü gerçekleşsin istiyorum sahi ölürsem diyorum ölürsem unutur musun beni ola ki hatırlarsın arada bir uğra onca zamandır yaşayamadıklarımızı bir fatiha’ya sığdır bari Efkan ÖTGÜN |