Bıraktım bu dünyanın yalan dolan derdini
İçerden yakıp yıkan hal bilmez her ferdini
Rastlayınca gözlerim ruha revan bir güle
Görmedim şu bağımda bağbanın namerdini
Ümidi sağnak sağnak yağdırdım mutluluğa
Lehimledim kalbime bırakmam gül yurdunu

Bağışladım geçmişi bugün de varmış meğer
İçimdeki yaralar şifaya boyun eğer
Ruhumdan karanlığı çekip alır ışığı
Görmedim dikenini canıma bir gül değer
Üflenmiş kaderime dualardan bir cümle
Lütufmuş bak dünyama zehresi taç taç yağar

Başımda deli rüzgar çiçekleri açarken
İncinmesin yaprağı şu ömürden geçerken
Raks eder elden ele aşkı deren muamma
Güzelliği saklanan sırlara mühür iken
Ürkek kalplerden kalbe aşk taşıyan tül bohça
Lafa hacet bırakmaz sevgi uçar hür iken

Beklenen gün gelir mi dert kapıyı çalarken
İnceden yağan keder başa ağı salarken
Renkler solar aniden gider gözünün feri
Gülmeyi unutturur kaderin yol alırken
Üzerinde durduğun toprak çekilir geri
Lafügüzaf ne gerek dünya halin bilirken

Buluşturacak elbet kalplere bir bakınca
İnci gibi dizilip merhamete akınca
Resimlerde saklanan bir gülde göreceksin
Gözlerinde gizlenen sevgi ile yakınca
Üzülme çağla kalbim bir gülde dereceksin
Lezzet tohumlarını tane tane ekince

14.11.2024
Kudret Merttürk- Berlin
(akrostiş)