bu aralar beni bir silah gibi dolduran kitaplar okuyorum

asgari ücret karşılığında özgürüm
çok kırılıyorum zamana
yanlış saatleri düzeltmemi istediğinde
ama kalbimi kuruluyorum
ovidius’un sürgüne gittiği kıyılara

"kim bugün doğru dürüst hikaye anlatabilen birilerine rastlıyor" dediği için
Walter benjamin’e
denize ve bahçeye açılan kızıl bir mektup bırakıyorum

cepheler açıyorum yeniden yeniye
zincir marketler, oteller, yalan ve talanlara karşı

donmuş karda günışığı gibi parlıyor
hayatsız evler

tıkanmış damarı tazyikle açan sesleniş
çiğdemi ezmekten korkan adımlar benim

istence, aşka ve mevsimlerin mevine
çağıldıyor kuşlarım
alnıma çarparak dönen kapılar
çoktan yıkılmış

eylemi ve sinmeyi aynı şiirden öğrendim
ben de

kızıla kesmiş yapraklarla örtüldü bütün dikenli tellerim

.