Mevsimlerden
Sen yoktun ozamanlar

Kapattın gözlerini

Ve
Siyah bir masal başladı buralarda bir yerde.

Adı :
K ( gül ) kedisi.

Beni kandırmadın ki hiç !.
Ben hep sana aldandım...

Senden sonrası olunca mevsim
ve
Bir  Kül kedisi  masalı yazdı gözlerin .


Yaralarını sevdim senin
Dizlerinin acıdığı yerde taş değil
merhemin olacaktım.....oysa ,

Şimdi bak !
Tebessümünün ay düşürdüğü yüzüm yok
Tenim terk etti ruhumu
Şiirlerimin rengi solgun aşk stabil
Maziden umut yok.

Seni hep güzel hatırlıyorum
Ara sokaktan gelişini ,
Gülüşünü
Sesim değince sesine
Sesinin kalp atışını , bakışında ki ritmi
Parmaklarında degmeyince  tele ,tezene
Türküler gül dalına dilek baglamaz dı Ellerinden ayrı.

İçimdeki çocuğun arkadaşıydı çocuklugun
Gözlerinden bildim, sobelendin.


Susuyorsam bil !
Susuşum sana sitem değil ...
Canımı yakışına ,
Canını yakışıma susuyorum ,
Ençokta ikimize .

Sen acılarımın diyeti gibi güzelsin ,

Ömrümün özeti ,şiirlerimin tarlası
Beyaz yaprak
Aklımın köşesin de  hep tertemizsin .

Ruhuma dokunduğun için
Teşekkür ederim.