yıldız alacası bir dünyada
çaldırdık son şafak yıldızımızı
yerlerde çiçek
göklerde yıldızdı düşlerimiz
ve heyhat, yıldızların düştüğü yere
kilitlendik

zulmün ağırlığında sabır taşları çatlıyor umarsızca
dile getirilememişliğin boğuk sancıları
saplanıyor böğrümüze arsızca
yazık ki sahralara yayan yarelere
sevincin kalbini kemiren sözler yazılıyor artık
yıldızsız zamanlarda

yıldızlarımız kaydı
her gece avare uykusuzluklarda
yıldızlar sayarak poyrazına tutulduk yıldız yelinin
yıldızlarımızı söndürdüler göklerde
sonra yağmalanan günlerde
el ele tutuşup gittiler
yıldızsız semalara
yittiler

ertesi sıla olunca gurbet de seviliyor
arkası güneş olunca, perde de ışıtıyor
yok iken var edilmişiz
varlığımız yokluğumuza tercih edilmiş bizden habersiz
bir rağbetin sonucuyuz her birimiz
bir beğeninin meyvesiyiz

kim rağbet ederdi ki bize yokluğumuzda
yokluğumuzu kim fark edebilirdi ki
eksikliğimize kim razı olmaz ki
illa ki O’…
başka kimseler değil
illa Allah

ki sabır Allah’ı yanında bilmektir
sabretmek Allah’ın yanında bulunmaktır
gülünü inkar eden hangi diken mahcup olmadı ki.
diken çok, gül azdır
alemin göğsünde gül’e dönen muhammed (sav)’in
hiç görmez mi az’ın ne kadar aziz olduğunu
Allah’la olan az değil
Azizdir


redfer