Anacığım
Sevgili anacığım.
Görüşmeyeli kaç sene oldu. On mu, yirmi mi? Kaç sene sensiz ağladım. Kaç sene sardı, bu soğuk yatak beni... Oysa sen beni alıp, göğüsüne basarak uyurdun. Uykusuz kalır, hasta olunca baş ucumdan ayrılmazdın. Yere düştüğüm ilk an sen gelir kaldırırdın. Şimdi düşsem kim kaldırır... Şimdi ağlasam kim göz yaşlarımı siler... Bana attığın o tokatla evi terk ettim. Sözünü hiçe sayıp, yarime koştum. Pişmanım desem affeder misin? Yokluğuna alışılmıyor anne... Yaptığım yemeklerde, demlediğim çayda. Yıkadığım çarşaflarda, temizlediğim her bir köşede seni arıyorum anne. Korkma demiştin Korkuyorum anne Ben saramadım, toprak sarıyor anne. |
Başarı dileklerimle.
Rahmetli Bahtiyar Vahapzade'nin şu mısları geldi aklıma
'Kitap kitap sözlerimin
Müellifi menim anam'