BUZDAN EVLER
aynı mahallenin çocuklarıydık
buzdan evlerde rüzgar yutarak kırık dökük hayatları yaşadık biz hiç renkli çocukluk resimlerimiz olmadı siyah beyaz önlüklerde okuduk andımızı böyle sevdik yurdumuzu kıl çuvalından pantolon diktik çarıklı lastik ayakkabıları giydik şeker pancarından araba demirden çemberi yaptık umutlarımızı hiç tüketmedik ensemizden yedik silleyi yüreğimizden silmedik sevgiyi yaralı bir nesildik çamurlu yollarda umuda doğru yürüdük ne ihtilaller gördük ne yangınlar ağır yaralı yüreklerde karşılıksız sevdik vatanı cam kırığı kırık dökük hayatlarda savrulduk şehrin varoşlarına muhanete muhtaç olsakta bölüştük tek ekmeğimizi ikiye el açmadık namerde kapansada son perde son nesildik biz andımızı okuyan yüreğine kilim kilim dokuyan Aliş Gülden 8/11/2024 |