EFENDİM I
döküldü çerçeve düştü ansızın
aynanın ardını gördüm efendim açıldı kapısı birden sonsuzun bir başka aleme girdim efendim yaklaştı göklerin yedinci katı bir nefes içinde cümle hilkatı üflenirken daha gördüm hayatı varlığın varına vardım efendim silindi aklımdan ilk önce adım kendimde kendime uzağım, yadım menzilsiz bir yolda hep adım adım yürüdüm ezelde durdum efendim kurudu damarda akarken kanım sıyrıldı bedenden kurtuldu canım bir garip boşlukta kaldı dört yanım boşluğu ruhuma sardım efendim mananın gölgesi saklıymış sözde kabuğun yangını başlarmış özde yüreğim yanarken bu közde ateşin sırrını sordum efendim FATİH ŞAHİN IŞIK |