Dertlerimizi ve çarelerini birer birer ortaya koyan tüm olumsuzlukları; milliyetçi çizginin iki neferi olarak. kendime düşeni ne kadar yaptığımı, başımı yastığa koyduğumda hep düşünmüşümdür. Bu konularda etrafımda yakın uzak pek çok kişiyle tanıştım. Ancak hep yalnız kaldığımı düşünerek, bazen sinirlenir; "sen çektiklerine lâyıksın ulan" diye kendime yüklenirim. Ancak Balkan Savaşında silahını kuşanıp,atına atlayarak, (Enver Paşa'dan daha yiğitçe) tek başına Yunan Ordusunun tam karşısına çıkıp, göğsüne aldığı mitralyoz kurşunlarıyla şehit olan ve ölüsü dahi bulunamayan (Baba'mın Babası) Abdurrahmet Bey'in torunu olarak, yine kendi kendime "hayır sen böyle düşünemezsin" diye ihtarı çeker ve yoluma yürümeye devam ederim. İşte o ruh rahmetli babamda çok dürüst bir vatansever olarak, bende ise mücadeleci bir ruh halinde 1950 lerden itibaren devam edip gidiyor. Bu konularda "hayatım bir roman" dersem emin olun, bilmem ki,kaç kitap olur. Ancak yine de onbir defteri bulan şiirlerimizde yapmak istediklerimizin fikri yönü belki ortaya çıkmıştır. Hep bu çözümleri aramanın yazılı, sözlü, yeri geldikçe fiili mücadelesi ile dopdolu bir ömür yaşadık. Yazdıklarınız bir bakıma ömrümüzün de hikâyeleridir. Demek ki bunları çözmekte başarılı olamadık ki yılları böyle yaşamak durumuna, (adeta öc alınma) liyakatine sokulduk. Bu şahsıma ithaf edilen güzel ve dikkate değer şiirinizi teşekkürle, kanaatlerimi de belirterek yedeğime alıyor, emeklerinize çok çok teşekkür ediyorum. Sağlık ve ömrünüze bereket diliyor gözlerinizden hasret ve muhabbetle öpüyorum Allah'a emanet kalın Muhterem Celil Bey... (Aksakal)