UNUTTUM GERÇEKLERİCigaram hiç sönmiyor meret masada durur Akşam olur kadehim tokuşur yalnızlığa Birde o mazi var ya beni derinden vurur Gözlerim benden ayrı takışır yalnızlığa Gecenin kollarına yürürüm yavaş yavaş Odanın sesizliği olur benimle sırdaş Gölgesinde kaldığım, o beyhude sevdanın Şu zavalı yüreğim süpürür acısını Kalbim suçlusu olmuş, ettiğin o vadanın Hala ilk günkü gibi çekiyor sancısını Aklım artık arafta, hem sıyrık hem divane Bazen kendine gelir, bazen olur pervane Ben kendimden geçeli, günleri yıl saymışım Musebihi sen oldun, bu karmaşık halimin Dünyayı boşa saldım, ahirimden caymışım Küfür, isyan, hakaret, sarfiyatı dilimin Bin, bir günaha battım, asiliğim nirvana Her türlü berduşluğu, reva görmüşüm bana Gözümü yumduğumda, görürüm cemalini İşi, gücü boşladım, hayalinle meşgulum Tutunduğun her nesne, andırır ellerini Bu bencil tavırlarım, gönlüme ayrı zülum İçim, dışım sen olmuş, bana da yabancıyım Yüreğim ayrı mevzu, ona ayrı sancıyım Evde ki her duvarı, isminle karaladım Unutma telaşesi, beni buna itiyor Karanlık çöktüğünde, kapıyı araladım O gelme ihtimalin, bile bana yetiyor Böylesi bir yalanla, unuttum gerçekleri İçimde kanla bitti, o ümit çiçekleri Mehmet Kılıçel Soğukdoğulu |
Güzel bir eser
Kutladım değerli kalemini ve eserini
Sonsuzluğun sahibine emanet olasın, sağlıcakla kalasın