Kendi yer salkımı,
Ele yedirir talkını.
Bir övünür, bir böbürlenir,
Sahte sözde bulur hakkını.

Kendi işin bakmaz bile,
Sıra gelir başkasına dile,
Her fırsatta der ki "ben bilirim,"
Altı boş sözlerle çizer ele.

Yardım eder bir el uzatır,
Arkasından bin laf sarkıtır,
Yüzüne güler, tatlı dilden,
Sırtını döner, yerden yere çakar.

Kendine pay biçer durur,
Kendi yolunu hep korur.
Düşenin dostu sanır kendini,
El uzatır, sonra unutur.

Fikirler, lafta döner çember,
Kendi yokuşunda inmez bir zerre,
Başkası taşır yükünü dağa,
O rahat eder, güler gülümser.

Varsın kendi yesin salkımı,
Başkasına yedirir talkımı.
Bir yüz bin maskeyle bakar,
Gör bak, nasıl ardını saklar.

Fakat unutur ki o sözler,
Bir gün döner kendini vurur özden,
Kendi ektiği o tohum,
Bir gün gelir, dağları bile sarsar...

HAYAL DÜNYASI