HERKES BİRŞEY DÜŞÜNDÜ

Ben derdime ortak görmedim gardaş,
Kimi cepken, kimi cebi düşündü.
Ser verdim, sırrımı vermedim gardaş,
Kimi mahzen, kimi gübü düşündü.

Ben hep sürünmüşüm, dağda bayırda,
Fark göremedim ki, şerde hayırda,
Kimisi otlandı yeşil çayırda,
Kimi kucak, kimi hobu düşündü.

Üst üstüne yığdılar serveti, varı,
Zarar garip; herkes düşünür kârı,
Derdim ne ise ben çektim efkârı,
Kimi yatı, kimi cibi düşündü.

Kimisi piknikte, kimi kebapta,
Kimisi hayalde, kimi serapta,
Arayıp sorduğum her bir sebepte,
Kimi sivri, kimi söbü düşündü.

Bir çıkmaz sokakta fikrim boğuldu,
Umutla beklenen kervan dağıldı,
Ahdimiz, andımız böyle değildi,
Kimi kasa, kimi kabı düşündü.

“Höt” diyenden kopar ödümüz gayri,
Söndü ateş, yanmaz odumuz gayri,
“Kaygısızlar” olsun adımız gayri,
Kimi sonu, kimi dibi düşündü.

Yitik Ozan’ım ben boş konuştum, boş,
Millet aleminde, taş yağsada taş,
Kimse üren ite “oş” demiyor, “oş,”
Kimi benzer, kimi gibi düşündü.