Üzgünüm Gazze.
Utanıyorum sana bakmaya.
Utanıyorum kendimden.
Seni göremeyen gözlerimden
Utanıyorum...

Kanadı kırık bir serçe gibisin şimdi.
Yuvan dağılmış,
Dalın kırılmış,
Boynun bükülmüş...
Dokunsam,
Gözlerin dolacak,
Dokunsam,
Yağmur olup yağacaksın.

Üşüyor bebeklerin şimdi.
Çocuklar üşüyor...
Analar üşüyor...
Dalında yapraklar üşüyor...
Bir bir düşüyor yiğitler.
Bir bir kanıyor yürekleri.
Bir bir can veriyor.

Matemli rüzgarlara ağıtlar dizersin şimdi.
Küsersin;
Seni duymayanlara,
Yanında olmayanlara.
Sicim sicim gözyaşı dökersin.
Dilin duada,
Ellerin semada
Biçare beklersin.

Hüznü yansır gökyüzündeki mehtabın.
Geceler mahzun bakar...
Ne yaz meltemi var şimdi,
Ne ılık bir rüzgar.
Yıkık sokaklarda bir başına ağlaşır çocuklar.

Üzgünüm Gazze.
Utanıyorum sana bakmaya.
Utanıyorum kendimden.
Seni göremeyen gözlerimden
Utanıyorum...

Abdurrahman Tümer