302-AYNAMIZDAKİ BİZIraksayan aynanın, camına gömülerek, Gündüzünde güneşi, yıldızmış sanıyoruz. Karmaşık hülyaların, kıyısında gezerek, Fikren devasa dağı, cüceymiş sanıyoruz. Çamurdan toplanılmış, rengi solmuş gözlükle, İşportalara düşmüş, külhanlıkdan beylikle, Örümcek ağındaki, soğuk meltem nefesle, Gördüğümüz her şeyi kirliymiş sanıyoruz. Pişmanlık kavşağının, küfürüne sarılıp, Anlamsız sözcükleri, alt alta sıralayıp, Hacmi büyük beyinle, mansızca kavrayıp, Ruhen hayvan olanı, insanmış sanıyoruz. Gölgede mum yakarak, görmeye çalışırken, Bedensize atlastan, gömlekleri dikerken, Susuz olan toprakdan, hasadını beklerken, Harmanında daneyi, yel almış sanıyoruz. Halimiz böyle iken, tahtırevanla gezip, Kibire onur deyip, avcılardan gizlenip, Korkusuz ümitlerin, perdelerini çekip, Karanlıkta kumları, elmasmış sanıyoruz. Şahin Hanelçi 19.09.2008 ELAZIĞ |