bi’yerlere yetişmeye çalışır gibi,
bi’yerlerden kaçar gibi,
önümde rüzgar,
arkamda güneş,
bazen gölgemi yakalıyor,
bazen de bulutlara karışıyorum,

suyun hafifliğinde,
fırtınanın ağırlığında,
bir adım,
hep bir adım daha öne çıkıyorum...

-taşlamanız yakındır beni!

soy’lu adımların,
soy’suz yalnızlığına,
-en yalnızına yürüyorum!

kirlenmenin de bir üslubu,
bir yeteri vardır.
ne kadar koşarsam koşayım,
balçık sandığınız hakikatinizin
üzerime sıçrattığı çamurdan bir türlü kaçamıyor,
temizlenemiyorum...

siz takılmayın sakın peşime,
unutmadım düz yollarda ayağıma taktığınız çelmeleri,
ben bundan böyle,
postunuza dokunmadan
karda izler bırakmadan,
siz’siz devam ediyorum.

-bodur bacaklarınız yetişmez yollarıma,
ağır kollarınız kavramaz yokluğumu...

bendeki bataklık kurudu,
kaya yumuşadı,
tevhide gölgemi sattım,
ihlas’a varlığımı...

-arz arş’a ulaştı, efal ruh hafifledi!

dirimi siz aldınız,
ölüm’ü Tanrı...

ben bundan böyle bir tek kendime yürüyor,
ve bir tek gerçekleri yazıyorum!

susmam!
susamam gayrı!

Özlem SABA
www.ozlemsaba.com